Sabahattin Ali'nin Kürk Mantolu Madonna'sı

ve evet sonunda Sabahhatin Ali'yi okudum... Epey uzun bir süre hep gözüme çarpmış, tavsiye edilmişti. Dram/romantik olduğundan pek ilgimi çekmemişte olabilir :) Sabahattin Ali'nin trajedik ölümünü okumuştum, fırsat bu fırsat aldım okudum ve sevdim. Gerçekten neden bunca zaman ertelemişim diye kızdım kendime :(

Ben dünyadan ziyade kafamın içinde yaşayan bir insanım. Hakiki hayatım benim için can sıkıcı bir rüyadan başka bir şey değil

Bu cümlede biraz ben varım belki ondandır beni kitaba saran şey.Güzeldi halen benim gibi geçiştiren varsa tavsiye ederim. Kitapta geçen altı çizdirik yerler...

“Kendimi ne kadar manasız şeylerle üzdüğümü anlıyor, bütün kabahati hayalperestliğimde, kendi içime kapanıp kuruntu yapmamda buluyordum. Fakat artık değişecektim..”

“Bu yaşıma kadar mevcudiyetinden bile haberim olmayan bir insanın vücudu birdenbire benim için nasıl bir ihtiyaç olabilirdi?” 



Kendimiz uydurup kendimiz inanıyoruz…

“Evden çıktıktan sonra bir şey unuttuğunu fark ederek duraklayan, fakat unuttuğunun ne olduğunu bir türlü bulamayarak hafızasını ve ceplerini araştıran, nihayet, ümidini kesince, aklı geride, ileri gitmek istemeyen adımlarla yoluna devam eden bir insan gibi üzüntülüydüm.” 

“Ne kadar çok insanı seversek, asıl sevdiğimiz bir tek kişiyi de o kadar çok ve kuvvetli severiz. Aşk dağıldıkça azalan bir şey değildir.”

“Boğulacak kadar yalnızım.” 
“….insanlara ne kadar çok muhtaç olursam, onlardan kaçmak ihtiyacım da o kadar artıyordu.”

 “Dünyanın en basit, en zavallı, hatta en ahmak adamı bile, insanı hayretten hayrete düşürecek ne müthiş ve karışık bir ruha maliktir!.. Niçin bunu anlamaktan bu kadar kaçıyor ve insan dedikleri mahluku anlaşılması ve hakkında hüküm verilmesi en kolay şeylerden biri zannediyoruz? Niçin ilk defa gördüğümüz bir peynirin evsafı hakkında söz söylemekten kaçtığımız halde ilk rast geldiğimiz insan hakkında son kararımızı verip gönül rahatıyla öteye geçiveriyoruz?”
“'deli olacağım, yahut öleceğim dersem yalan söylemiş olurum. insan tahammül edemeyeceğini zannettiği şeylere pek çabuk alışıyor ve katlanıyor. ben de yaşayacağım… ama nasıl yaşayacağım!…bundan sonraki hayatım nasıl dayanılmaz bir işkence olacak!… ama ben dayanacağım… şimdiye kadar olduğu gibi..'”