Müşfik Kenter Olmak ya da olmamak (Hamlet)

Var olmak mı, olmamak mı, budur işte sorun: Aklın katlanması mı daha soylu bir davranıştır Vicdansız kaderin attığı taşlara ve oklara, Yoksa dertler deryasına karşı silahâ sarılıp Direnerek yok etmek mi hepsini? Ölmek, uyumak; Ötesi yok; hem, uyuduk da son verdik diyebilmek Yürekteki sızıya ve bedene doğadan miras Kalan binbir sancıya. Bu son yücelişe en derin İmanla can atılsa değer. Ölmek uykuya dalmak- Uyumak, belki de rüya görmek: Asıl engel bu ya! Çünkü “Biz kıvranan şu fani kalıptan sıyrılınca O ölüm uykusuna hangi rüyalar girecektir?” Diye kaygıya düşer, kalırız. İşte bu düşünce, Çok uzun yaşamayı cehenneme çevirir; yoksa Kim göğüs gerebilir kırbaçlı ömrün cefasına, Zorbanın haksızlığına, küstahın hor görmesine, Karşılıksız kalan sevginin çektirdiği acıya, Adaletin yavaşlığına, yönetimin kibrine, Değersizlerin sabırlı erdemleri ezmesine Kim katlanır-çıplak bir hançerle kendi hesabını Görüp huzura kavuşmak varken? Kim dayanır sanki Ağır yaşam yükü altında inleyip ter dökmeye, Ölümün ardından gelecek bir şeyden korkutmasa? Keşfedilmemiş bir ülkedir ölüm: Sınırlarını Aşan hiçbir yolcu dönemez. Yürek şaşakalır da Sineye çekeriz alışık olduğumuz dertleri- Hiçbir bilgimiz olmayan belâlara atılmaktansa. İşte bu bilinç, korkağa çeviriyor hepimizi; Kaygıdan düşen gölgeler hasta edip solduruyor İradenin yürekten kopup gelen canlı rengini- Ve yüce önem taşıyan, umut dolu atılımlar Hep bu düşünceye kapılıp ters yönlere giderek Eylem adına lâyık olmuyorlar artık. Kahramanlar ve Soytarılar - Shakespeare'in Dünyası - Tek Kişilik Oyun